Historia i założenia projektu - Komisja Nadzoru Finansowego

Wypłacalność II

Historia i założenia projektu

Data aktualizacji:

Prace nad ustanowieniem nowego systemu wypłacalności dla działalności ubezpieczeniowej (Wypłacalność II) Komisja Europejska rozpoczęła w 2001 r. Projekt ten był częścią "Planu działań w zakresie usług finansowych" (Financial Services Action Plan). Jego podstawy zostały określone w dokumencie Komisji Europejskiej nr MARKT/2509/03 z marca 2003 r., będącym wynikiem trwających blisko dwa lata prac analitycznych i koncepcyjnych.  

Założenia projektu Wypłacalność II określają, że:
  1. Organy nadzoru powinny posiadać odpowiednie narzędzia do kompleksowej oceny sytuacji zakładu ubezpieczeń pod względem wypłacalności ("overall solvency"), co oznacza, że nowy system obok czynników ilościowych powinien uwzględniać również jakościowe aspekty działalności zakładów, np. zarządzanie, kontrolę wewnętrzną.
  2. Nowy system powinien zachęcać i motywować zakłady ubezpieczeń do właściwego zarządzania ryzykami na jakie są narażone.
  3. Ilościowe wymogi kapitałowe powinny być skonstruowane w postaci dwupoziomowej: kapitału docelowego i kapitału minimalnego. Konstrukcja taka da organom nadzoru niezbędny czas na podjęcie stosownych działań naprawczych w zakładzie.
  4. W celu zapewnienia spójności rozwiązań w całym sektorze finansowym, system Wypłacalność II powinien być, tam gdzie to możliwe, kompatybilny z podejściem i regułami przyjętymi w sektorze bankowym.
  5. Nowy system pewien być ukierunkowany na bardziej efektywny nadzór nad ubezpieczeniowymi grupami kapitałowymi i konglomeratami finansowymi.
  6. Konieczna jest harmonizacja europejskich standardów nadzorczych, rachunkowych i sprawozdawczych.
  7. Projekt Wypłacalność II ma być prowadzony zgodnie z procedurą Lamfalussy'ego.

Konstrukcja nowego systemu wypłacalności zaproponowana w ramach projektu Wypłacalność II opierała się na strukturze trzech wzajemnie powiązanych ze sobą filarów, którym przyporządkowane zostały odrębne kategorie ryzyka, związanego z prowadzoną przez zakład ubezpieczeń działalnością.

  1. Filar I obejmuje kwantyfikowalne rodzaje ryzyka działania zakładu ubezpieczeń. Celem prac prowadzonych w ramach Filaru I było opracowanie wymagań kapitałowych uwzględniających wszystkie mierzalne rodzaje ryzyka działalności zakładu ubezpieczeń, a także określenie zasad i zakresu stosowania tak zwanych modeli wewnętrznych oceny ryzyka zakładu ubezpieczeń.
  2. Filar II obejmuje te rodzaje ryzyka zakładu ubezpieczeń, które nie zostaną uwzględnione na poziomie Filaru I oraz ponadto standardowe procedury nadzoru. Prace prowadzone w ramach Filaru II miały na celu opracowanie narzędzi efektywnego monitorowania i kontroli ryzyka, na które narażony jest zakład ubezpieczeń, zarówno wewnętrznych narzędzi spółki, jak też narzędzi nadzorczych. Zgodnie z założeniami Filaru II, w ocenie wypłacalności powinny zostać uwzględnione indywidualne cechy, w tym również o charakterze jakościowym, konkretnego zakładu. Do zagadnień pozostających w obszarze zainteresowania Filaru II zalicza się m.in. jakość zarządzania przedsiębiorstwem, kontroli wewnętrznej i audytu. Ponadto w Filarze II zawierają się reguły sprawowania i harmonizacji standardów nadzoru oraz zasady współpracy między nadzorami.
  3. Filar III obejmuje narzędzia samoregulacji rynku poprzez tworzenie warunków jego transparentności, określenie obowiązków informacyjnych oraz wypracowanie odpowiednich rozwiązań (standardów) w zakresie rachunkowości.