Operacje na funduszach inwestycyjnych będące skutkiem zlecenia konwersji/zamiany należy wykazywać jako zbycie jednostek jednego funduszu i nabycie jednostek drugiego funduszu. Należy zatem wykazać odpowiednie dane zarówno w kolumnach odnoszących się do zbycia jednostek uczestnictwa jak i ich nabycia.

Kwartalne sprawozdanie z działalności sprzedażowej dotyczy wyłącznie pośrednictwa podmiotu sprawozdającego w nabywaniu i zbywaniu produktów inwestycyjnych przez klientów. Nie należy wykazywać transakcji dokonywanych przez podmiot sprawozdający na rachunek własny, z wyjątkiem modelu wykonywania zleceń, o którym mowa w art. 73 ust. 2 ustawy o obrocie, kiedy to podmiot sprawozdający, wykonując zlecenie, działa jednocześnie na rachunek własny.

Jednakże każdy podmiot wymieniony w par. 148 ust. 1 Rozporządzenia zobowiązany jest do przekazania sprawozdania. W przypadku, gdy podmiot w danym okresie sprawozdawczym nie wykonywał żadnych czynności objętych sprawozdaniem sprzedażowym, powinien on przekazać sprawozdanie z informacją, że żadna z tabel go nie dotyczy.

Należy wykazać dane zgodnie z kategorią klienta, która występowała w momencie zajścia raportowanego zdarzenia. Jeżeli w danym kwartale dokonano zmiany kategorii danego klienta, to należy wykazać dane dla kategorii do jakiej klient był zaklasyfikowany w momencie dokonania poszczególnych transakcji. Wykazując natomiast wartość instrumentów na koniec kwartału, należy wykazać je zgodnie z kategorią jaką klient reprezentował na koniec ostatniego dnia okresu sprawozdawczego.

Przykładowo, klient w danym kwartale nabył akcje za 100 zł będąc jeszcze klientem profesjonalnym. Następnie dokonano zmiany kategorii tego klienta na detalicznego, po czym dokonał on ponownie nabycia akcji za 100 zł. Na koniec kwartału posiadał akcje o wartości 200 zł jako klient detaliczny. Należy wtedy wykazać wartość nabycia za 100 zł w kolumnie odnoszącej się do klientów profesjonalnych, nabycia za 100 zł w kolumnie odnoszące się do klientów detalicznych, oraz wartość instrumentów przechowywanych/rejestrowanych na koniec kwartału o wartości 200 zł w kolumnie odnoszącej się do klientów detalicznych.

W przypadku niektórych kategorii instrumentów finansowych wyszczególnionych w kolumnie 2 w tabelach 1a i 2a występuje rozróżnienie na te, które znajdują się w systemie obrotu, i te poza systemem obrotu. Dotyczy to akcji (wiersz 3 i 4), obligacji korporacyjnych (wiersz 11 i 12), certyfikatów inwestycyjnych (wiersz 17 i 20) w tabeli 1a, oraz opcji (wiersz 1 i 2) w tabeli 2a.

W opisanym wyżej przypadku, jeśli te akcje znajdowałyby się w systemie obrotu, to transakcję taką należałoby wykazać, w zależności od jej charakteru, w  tabeli 1a, 1b i 1c w wierszu 3 (niezależnie czy doszłoby to transakcji w tym systemie). Natomiast w przypadku, gdy te akcje nie znajdują się w systemie obrotu, to transakcję taką należy wykazać w wierszu 4.

Tak. Instrument finansowy znajdujący się w obrocie w systemie obrotu na terytorium RP należy  zaklasyfikować jako krajowy, nawet jeśli do transakcji doszło poza tym systemem.

Nie. Wejścia w posiadanie czy też ustania posiadania instrumentów w wyniku umów darowizny bądź spadkobrania nie należy wykazywać w sprawozdaniu sprzedażowym.

Podejście w tym zakresie się nie zmieniło. Podmiot sprawozdający wykazuje nabycia/zbycia instrumentów finansowych, które dokonali klienci za jego pośrednictwem. Jeśli tylko jedna strona transakcji jest klientem podmiotu sprawozdającego (i dokonuje transakcji za jego pośrednictwem), należy wykazać jedynie dane odnoszące się do tej jednej strony transakcji. Jeśli obie strony transakcji są klientami podmiotu sprawozdającego (i dokonują transakcji za jego pośrednictwem), należy wykazać dane dla obu stron transakcji.

Należy przyjąć średni kurs NBP obowiązujący w dniu zawarcia transakcji (nabycie/zbycie instrumentu, otwarcie/zamknięcie pozycji). Jeśli w tym dniu nie został ogłoszony kurs, obowiązuje ostatnio ogłoszony kurs z ostatniego dnia, za który kurs jest dostępny. Analogicznie, wartość przechowywanych/rejestrowanych instrumentów finansowych na ostatni dzień kwartału wyrażoną w walucie obcej, należy przeliczyć na PLN przyjmując średni kurs NBP obowiązujący w ostatnim dniu kwartału. W przypadku gdy w tym dniu nie ogłoszono nowego kursu, obowiązuje ostatnio ogłoszony kurs NBP.

Nie. Działalność banków powierniczych znajduje się poza zakresem, w jakim banki powinny przekazywać kwartalne sprawozdania z działalności sprzedażowej, zgodnie z par. 148 Rozporządzenia.

Należy wypełnić tabelę nr 1a (dla odpowiedniej kategorii instrumentów) w zakresie nabyć i zbyć wszystkich tytułów uczestnictwa. Następnie w tabeli nr 1b należy wyszczególnić te dane jedynie w zakresie tytułów uczestnictwa spełniających definicję instrumentów zagranicznych. W powyższych tabelach należy wykazać dane łączne (zagregowane) dla wszystkich funduszy/subfunduszy nabytych/zbytych przez klientów za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego.

Następnie, jeżeli podmiot przyjął zapisy na objęcie certyfikatów inwestycyjnych funduszy zamkniętych w ramach oferowania, należy wykazać dane dla poszczególnych emisji w tabeli 3a i 3b. Natomiast jeśli przyjmował zlecenia w związku z dystrybucją jednostek uczestnictwa funduszy otwartych, należy wykazać nabycia i zbycia w tabeli nr 4 w rozbiciu na poszczególne fundusze/subfundusze.

Ponadto, w tabeli 5a należy wykazać umowy z klientami dotyczące przyjmowania i przekazywania zleceń, a w tabeli 5b odpowiednie dane odnoszące się do liczby klientów. 

Jeżeli bank korzysta z pośrednictwa agentów firm inwestycyjnych to należy również wypełnić tabelę nr 6. Jeżeli natomiast zlecał czynności z art. 79 ust. 2b ustawy o obrocie to powinien również wykazać odpowiednie dane w tabeli nr 7.

Zgodnie z art. 3 pkt. 9 ustawy o obrocie obrót zorganizowany to obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w ASO. Natomiast pojęcie systemu obrotu należy rozumieć szerzej, zgodnie z art. 3 pkt. 9a ustawy o obrocie, gdzie przez system obrotu instrumentami finansowymi rozumie się rynek regulowany, ASO lub OTF. Zatem zgodnie z instrukcją do sprawozdania (Wyjaśnienia ogólne, pkt 7 lit. a) instrumenty finansowe w systemie obrotu na terytorium RP to instrumenty finansowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO bądź na OTF na terytorium RP.

W pierwszej kolejności podmiot sprawozdający powinien sprawdzić czy posiada informacje o tym, czy dany instrument znajduje się w systemie obrotu na terytorium RP, lub jest w stanie w łatwy sposób to ustalić wykorzystując publicznie dostępne informacje. W przeciwnym wypadku można uznać, że zgodnie z wiedzą posiadaną przez podmiot sprawozdający, taki instrument nie jest w Polsce notowany.

Następnie nie ma konieczności sprawdzenia czy taki instrument jest notowany w jakimkolwiek zagranicznym systemie obrotu. Zgodnie z instrukcją do sprawozdania, za instrument zagraniczny należy uznać instrument znajdujący się w zagranicznym systemie obrotu w przypadku, gdy dana transakcja została wykonana w tym systemie (a o tym podmiot sprawozdający wiedzę posiada). Jeśli do transakcji dochodzi poza systemem obrotu, to po sprawdzeniu ewentualnego dopuszczenia do systemu obrotu w Polsce, jeśli okaże się że nie jest dopuszczony do systemu obrotu w Polsce, to należy przejść wprost do kryterium siedziby emitenta/wystawcy. Jeśli emitent/wystawca ma siedzibę w Polsce to instrument jest instrumentem krajowym, jeśli natomiast za granicą to należy uznać ten instrument za zagraniczny.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z instrukcją do sprawozdania sprzedażowego dokonując, na potrzeby sprawozdania, klasyfikacji instrumentów finansowych jako instrumentów finansowych w systemie obrotu decydujące jest to, czy te konkretne instrumenty finansowe będące przedmiotem raportowania są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, wprowadzone do ASO bądź OTF. Nie jest wystarczające, aby instrumenty finansowe tego samego emitenta lub wystawcy o tożsamych parametrach znajdowały się w obrocie.

Na potrzeby sprawozdania sprzedażowego, jeśli dany instrument spełnia jednocześnie definicję instrumentu krajowego, jak i zagranicznego (np. znajduje się jednocześnie w zagranicznym systemie obrotu jak i w systemie obrotu na terytorium RP), proponuje się zaklasyfikować go jako instrument krajowy i transakcje na tym instrumencie wykazywać jako transakcje na instrumencie krajowym, niezależnie w jakim systemie obrotu zawarto transakcję, i czy w ogóle transakcja na takim instrumencie została zawarta w systemie obrotu. Kluczowe jest, że instrument ten znajduje się w obrocie w systemie obrotu na terytorium RP, co powoduje zaklasyfikowanie takiego instrumentu jako krajowy. Nie należy wykazywać danego instrumentu jednocześnie jako krajowy i zagraniczny.

Zgodnie z instrukcją do sprawozdania sprzedażowego dokonując klasyfikacji instrumentów finansowych jako będących przedmiotem obrotu w danym systemie obrotu na potrzeby sprawozdania decydujące jest to, czy te konkretne instrumenty finansowe będące przedmiotem raportowania są dopuszczone do obrotu w danym systemie obrotu. Nie jest wystarczające, aby instrumenty finansowe tego samego emitenta lub wystawcy o tożsamych parametrach znajdowały się w obrocie.

Jak wskazano w „Instrukcji dotyczącej kwartalnego sprawozdania z działalności sprzedażowej” sprawozdanie sprzedażowe dotyczy pośrednictwa podmiotu sprawozdającego w nabywaniu i zbywaniu produktów inwestycyjnych przez klientów. Nie należy wykazywać transakcji dokonywanych przez podmiot sprawozdający na własny rachunek, z wyjątkiem modelu wykonywania zleceń, o którym mowa w art. 73 ust. 2 ustawy o obrocie, kiedy to podmiot sprawozdający, wykonując zlecenie, działa jednocześnie na rachunek własny. 

Sprawozdanie sprzedażowe dotyczy jedynie transakcji na rachunek klientów i związane jest z działaniem podmiotu (obsługa zleceń klientów w ramach świadczenia usługi przyjmowania i przekazywania zleceń bądź wykonywania zleceń) prowadzącym do zawarcia umowy kupna lub sprzedaży przez klientów. Na potrzeby sprawozdania sprzedażowego należy więc uznać, że transakcja wyłącznie na rachunek własny to transakcja, która nie jest następstwem świadczenia klientowi usługi przyjmowania i przekazywania zleceń bądź wykonywania zleceń.

W przypadku gdy drugą stroną transakcji zawieranej przez klienta jest sam podmiot sprawozdający zawierający wtedy transakcję na rachunek własny lub następuje sprzedaż instrumentów finansowych wyemitowanych/wystawionych przez podmiot sprawozdający, to w takich przypadkach należy wykazać jedynie transakcję od strony klienta (nabycia bądź zbycie przez klienta). Natomiast nie należy wykazywać transakcji na rachunek własny przez podmiot sprawozdający (nabycie bądź zbycie przez podmiot sprawozdający).

Samo nabycie instrumentu przez podmiot sprawozdający na rachunek własny nie podlega raportowaniu w sprawozdaniu sprzedażowym, a jedynie nabycie/zbycie przez klienta danego instrumentu za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego.

Na potrzeby sprawozdania sprzedażowego, w przypadku nabycia/zbycia przez klienta obligacji, których emitentem jest Bank Gospodarstwa Krajowego lub Polski Fundusz Rozwoju, należy wykazać je w pozycji „pozostałe obligacje”. Ponadto należy pamiętać, że w przypadku instrumentów wykazanych w kategorii „pozostałe obligacje”, w kolumnie poświęconej dodatkowym objaśnieniom do tabeli, wymagany jest opis, jakiego rodzaju instrumentów dotyczą przedstawione wartości.

Jak wskazuje powyższy artykuł są to przypadki, w których podmiot sprawozdający zawiera transakcję kupna/sprzedaży z klientem, który jest jednocześnie zleceniodawcą wykonywanego przez podmiot sprawozdający zlecenia. Zatem podmiot sprawozdający sprzedaje klientowi posiadany przez siebie instrument lub nabywa od klienta instrument na własny rachunek, wykonując jednocześnie zlecenie klienta. Może polegać to także na przyjęciu przez podmiot sprawozdający zapisów na emitowane/wystawiane przez podmiot sprawozdający instrumenty finansowe (np. kontrakty CFD).

W powyższych przypadkach należy jednak wykazać jedynie transakcję od strony klienta (nabycia bądź zbycie przez klienta). Nie należy wykazywać transakcji na rachunek własny przez podmiot sprawozdający (nabycie bądź zbycie przez podmiot sprawozdający).

W przypadku akcji, obligacji korporacyjnych i certyfikatów inwestycyjnych   instrumenty finansowe objęte w drodze zapisów w procesie oferowania należy wykazać jako instrumenty w obrocie (tzn. zakwalifikować do jednej z wymienionych kategorii: „Akcje i PDA w systemie obrotu”, „Obligacje korporacyjne w systemie obrotu”, „Certyfikaty inwestycyjne w systemie obrotu”) jeśli emitent w dokumencie ofertowym wskazuje, że planowane jest wprowadzenie/dopuszczenie takich instrumentów do obrotu niezwłocznie po ich objęciu przez inwestorów.

W przypadku przyjmowania i przekazywania zleceń, właściwe wykazanie danej transakcji zależy od charakteru przyjętego i przekazanego zlecenia. Jeżeli przyjęte zlecenie zostało przekazane do emitenta/wystawcy/oferującego (w tym do TFI w związku z nabyciem/zbyciem tytułów uczestnictwa), to taką transakcję należy wykazać w tabeli 1a w przypadku instrumentów niebędących instrumentami pochodnymi lub 2a dla instrumentów pochodnych. Ponadto w przypadku instrumentów zagranicznych należy wykazać te transakcje również odpowiednio w tabeli 1b lub 2b. 

Podobnie transakcje będące efektem kojarzenia stron (art. 74b ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie) wykazuje się w tabelach 1a, 1b lub 2a, 2b.

Natomiast w przypadku zleceń przyjętych i przekazanych do innej firmy inwestycyjnej lub banku w celu wykonania, transakcje takie należy wykazywać w dedykowanych tabelach 1c lub 2c.

We wszystkich wymienionych wyżej przypadkach, należy wykazać dane dla przyjętych i przekazanych lub skojarzonych zleceń, niezależnie od tego, czy podmiot sprawozdający posiada wiedzę o faktycznym nabyciu lub zbyciu instrumentu. Dotyczy to także zleceń na nabycie/zbycie tytułów uczestnictwa. Wyjątkiem są tutaj jedynie dane w związku z nabyciem instrumentów w wyniku złożonych zapisów w ramach oferowania, gdzie należy wykazać jedynie faktyczne nabycia (objęte instrumenty), a nie przyjęte zapisy. 

Powyższa pozycja dotyczy wszystkich instrumentów finansowych przechowywanych/rejestrowanych w ramach świadczenia klientom usługi o której mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1 ustawy o obrocie. Należy zatem wykazywać wszystkie instrumenty znajdujące się zarówno na rachunkach papierów wartościowych i rachunkach innych instrumentów finansowych, ale także znajdujące się na prowadzonych przez podmiot sprawozdający rejestrach i ewidencjach instrumentów finansowych. Wyjątek stanowią tutaj jedynie instrumenty znajdujące się na prowadzonych przez podmiot sprawozdający rejestrach akcjonariuszy.

Kolumny 24-26 odnoszą się do klientów podmiotu sprawozdającego, dla których świadczona jest usługa przechowywania/rejestrowania. W opisanym w pytaniu przypadku, jako klienta należy wskazać zatem emitenta, dla którego świadczona jest usługa. Jeśli w odniesieniu do takiego klienta nie została dokonana klasyfikacja do którejś z kategorii wg MiFID II, na potrzeby sprawozdania sprzedażowego należy dokonać zaklasyfikowania do jednej z trzech kategorii klientów zgodnie z definicjami opisanymi w ustawie o obrocie. Ponadto, w dodatkowych objaśnieniach, wskazane jest wyszczególnienie,  jaka część wartości wykazana w kolumnach 21-23 oraz jaka liczba klientów wykazana w kolumnach 24-26, odnosi się do tego rodzaju klientów.

Instrumenty finansowe należy wykazywać w miarę możliwości według wartości godziwej, pozwalającej na rzetelne odzwierciedlenie wartości tych aktywów. Jeżeli nie są dostępne bieżące ceny rynkowe tych instrumentów, ani inaczej wiarygodnie określone wartości godziwe, dopuszczalna jest wycena według wartości nominalnej.

Podmiot sprawozdający wykazuje jedynie nabycia/zbycia instrumentów finansowych, które dokonali klienci za jego pośrednictwem. W takim przypadku kategoria klienta jest znana. Nie wykazuje się natomiast danych dla drugiej strony transakcji, w momencie gdy nie dokonuje ona transakcji za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego. Dane dla drugiej strony transakcji zostaną wykazane przez inny podmiot (o ile podlega on obowiązkowi sprawozdawczemu), który pośredniczył w tej transakcji dla drugiej strony.

Generalnie w sprawozdaniu sprzedażowym nie należy wykazywać transakcji dokonywanych przez podmiot sprawozdający na własny rachunek, z wyjątkiem modelu wykonywania zleceń, o którym mowa w art. 73 ust. 2 ustawy o obrocie, kiedy to podmiot sprawozdający, wykonując zlecenie klienta, działa jednocześnie na rachunek własny. W takim przypadku należy wykazać dane o nabyciu/zbyciu instrumentu przez klienta. Nie wykazuje się natomiast danych odnoszących się do zbycia/nabycia na rachunek własny.

W kolumnach 15-17 tabeli 1a należy wykazać dane w sytuacji, gdy następuje ustanie posiadania instrumentu, które nie wynika z transakcji będącej skutkiem zlecenia klienta, np. wykup obligacji w terminie w celu umorzenia, jak i przedterminowo w wyniku realizacji opcji call przez emitenta. Natomiast realizację opcji put wbudowanej w obligację należy wykazać jako zbycie (kolumny 9-14), gdyż wykup wynika tutaj ze zgłoszonego przez klienta żądania.

Wypłatę jakichkolwiek świadczeń pieniężnych z tytułu posiadania instrumentu, takich jak odsetki/dywidendy, nie należy wykazywać w sprawozdaniu sprzedażowym.

Aktywacja bariery, która skutkuje automatycznym wygaśnięciem instrumentu, jest przykładem „innych zdarzeń skutkujących ustaniem praw z instrumentu”. Zdarzenie to nie wynika ze zlecenia złożonego przez klienta, a z warunków danego instrumentu.

Zgodnie z instrukcją do sprawozdania sprzedażowego w przypadku transakcji zawartych w formie umów cywilnoprawnych należy wykazywać jedynie nabycia i zbycia instrumentów w wyniku umów zawartych za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego. W przypadku, gdy takiej umowy nie zawarto za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego, a jedynie okazano podmiotowi taką umowę jako podstawę do operacji przeniesienia tych aktywów między rachunkami, to nie należy wykazywać tych zdarzeń jako nabycia/zbycia.

W opisanym przypadku nie należy wykazywać emitentów jako klientów aktywnych. Klientem aktywnym jest klient, który nabył bądź zbył instrument finansowy za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego. Emitowanie/wystawianie instrumentów finansowych przez emitentów/wystawców nie powinno być traktowane na potrzeby sprawozdania sprzedażowego jako zbycie, a więc nie należy go wykazywać w kolumnach 9-14 tabeli 1a. Należy wykazać jedynie dane odnoszące się do klientów którzy objęli instrumenty finansowe w wyniku złożonych zapisów.

Na potrzeby sprawozdania sprzedażowego wartość tożsamych pozycji przeciwstawnych na instrumentach pochodnych nie podlega wzajemnej kompensacji (tj. nettowaniu). Należy je sumować i wykazywać w wartościach brutto.

Nabycia w wyniku objęcia instrumentów w ramach oferowania należy wykazać nie tylko w tabeli 3a i 3b (gdzie podaje się szczegółowe dane dla poszczególnych emisji), ale również jako część wartości nabyć w tabelach 1a, 1b i 2a, 2b.

Podanie wysokości wynagrodzenia dotyczy każdego podmiotu, który pełnił jakąkolwiek funkcję w procesie oferowania spośród wskazanych w tabeli 3a i 3b.  Każdy podmiot sprawozdający podaje w kolumnie 30 swoje całkowite wynagrodzenie, które otrzymał od emitenta za pełnione przez siebie funkcje w procesie oferowania, także wtedy, gdy pełnił jedynie funkcję agenta emisji, a nie świadczył usługi oferowania. Jeśli podmiot sprawozdający świadczył zarówno usługę oferowania, jak i pełnił funkcję agenta emisji dla danej emisji, to należy wskazać łączne wynagrodzenie otrzymane od danego emitenta. Wskazane jest również opisanie, w dodatkowych objaśnieniach tabeli, jaka część wynagrodzenia otrzymana od emitenta odnosi się do usługi oferowania, a jaka do pełnienia funkcji agenta emisji, o ile umowa z emitentem zakłada takie rozróżnienie.

Tabela 3a i 3b odnosi się do funduszy inwestycyjnych jedynie w zakresie zapisów na objęcie certyfikatów inwestycyjnych funduszy zamkniętych w ramach oferowania. Odnośnie dystrybucji przez podmiot sprawozdający jednostek uczestnictwa typu otwartego, to nabycia i zbycia w tym zakresie należy wykazywać w tabeli nr 4.

W przypadku nabycia instrumentów finansowych w wyniku złożonych zapisów w ramach oferowania należy wykazać jedynie faktyczne objęte instrumenty, a nie złożone zapisy. Oznacza to, że dane dot. danej emisji należy wykazać w sprawozdaniu za kwartał, w którym dokonano przydziału, gdyż wtedy podmiot sprawozdający posiada wiedzę na temat faktycznego objęcia instrumentów przez klientów.

Zapisy na objęcie instrumentów w ramach oferowania są tutaj wyjątkiem od generalnej zasady, że należy wykazać dane dla przyjętych i przekazanych lub skojarzonych zleceń, niezależnie od tego, czy podmiot sprawozdający posiada wiedzę o faktycznym nabyciu lub zbyciu instrumentu.

Opisane czynności należy zaliczyć do prezentowania informacji/promowania nabycia i umieścić znacznik w kolumnie 11 w tabeli 3a.

Jeżeli podmiot jakkolwiek uczestniczy w czynnościach, których dotyczy kolumna 12 tabeli 3a, należy to zaznaczyć w sprawozdaniu sprzedażowym. Dodatkowo można w kolumnie poświęconej „dodatkowym objaśnieniom” opisać, na czym polegała rola podmiotu sprawozdającego i w jakim zakresie te czynności były wykonywane, np. wskazać że w ocenie podmiotu sprawozdającego jego rola była marginalna.

Jeżeli umowa z emitentem nie przewiduje rozróżnienia całości wynagrodzenia na poszczególne serie, to należy wykazać wynagrodzenie odnoszące się do kilku serii przy pierwszej serii i zawrzeć odpowiedni komentarz w dodatkowych objaśnieniach. Następnie przy wykazywaniu każdej następnej serii instrumentów objętych tym programem należy zawrzeć komentarz w dodatkowych objaśnieniach, że część wynagrodzenia została już wcześniej wykazana przy pierwszej serii. Nie należy wykazywać tego samego wynagrodzenia kilkukrotnie.

Należy raportować wynagrodzenie odnoszące się do poszczególnych emisji w tym okresie, w którym wykazuje się objęcie tych instrumentów przez klientów. Należy mieć na uwadze, że raportowaniu nie podlegają przyjęte zapisy, ale faktycznie objęte instrumenty, które wykazuje się dopiero po ich objęciu, w sprawozdaniu za kwartał, w którym to objęcie nastąpiło. 

Jeżeli w momencie raportowania wynagrodzenie nie zostało jeszcze wypłacone ani finalnie rozliczone, należy podać szacunkowe wynagrodzenie, które wynika z umowy i zawrzeć odpowiedni komentarz w dodatkowych objaśnieniach do tabeli. 

Tabela 3a dotyczy jedynie pełnienia wskazanych w niej ról/funkcji w procesie oferowania na rzecz emitenta, tj. świadczenie usługi oferowania, przyjmowanie zapisów przez członków konsorcjum oferującego, gwarantowanie emisji i pełnienie funkcji agenta emisji. W przypadku, gdy podmiot sprawozdający sprzedaje wyemitowane/wystawione przez siebie instrumenty, to dane (nabycia) w związku z taką sprzedażą należy wykazać jedynie w tabeli 1a. Przy czym należy wykazać jedynie nabycie tych instrumentów przez klientów, bez wykazywania zbycia instrumentów przez podmiot sprawozdający.

Dotyczy to każdego przypadku, w którym podmiot brał udział w sporządzaniu prospektów/dokumentów informacyjnych. Podmiot może w dodatkowych objaśnieniach wskazać zakres swojej roli/czynności w ramach sporządzania prospektu/dokumentu informacyjnego.

Organizatorem konsorcjum będzie podmiot świadczący usługę oferowania, tworzący konsorcjum oferujące w przypadku, gdy inni członkowie konsorcjum (biorący udział w procesie oferowania instrumentów finansowych jedynie przez przyjmowanie i przekazywanie zleceń) przekazali przyjęte zlecenia podmiotowi sprawozdającemu w celu ich dalszego przekazania emitentowi, wystawcy lub oferującemu.

W przypadku opisanym w pytaniu, w kolumnie 14 tabeli 3a (tj. w polu „organizator konsorcjum”) nie należy nic wpisywać. Jeżeli podmiot sprawozdający jako uczestnik konsorcjum przyjmował jedynie zapisy, to dodaje się znacznik w kolumnie 15.

Zgodnie z instrukcją należy podać całość wynagrodzenia otrzymaną od emitenta w związku z pełnieniem funkcji w procesie oferowania dla danej emisji. Należy wykazać zatem pełne wynagrodzenie, nawet w przypadku gdy dana funkcja nie jest wyszczególniona w kolumnach 11-17 tabeli 3a. W takim przypadku wskazane jest w dodatkowych objaśnieniach wyszczególnienie wszystkich funkcji związanych z wykazanym wynagrodzeniem.

Należy wykazać jedynie te fundusze/subfundusze, na których wystąpiły w danym kwartale transakcje nabycia bądź zbycia za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego.

Należy wskazać profil ryzyka SRRI, jaki posiadał dany fundusz na koniec okresu sprawozdawczego. Dodatkowo wskazane jest opisanie faktu zmiany tego profilu w trakcie okresu sprawozdawczego w dodatkowych objaśnieniach do tabeli, wskazując kiedy nastąpiła zmiana i z jakiego profilu ryzyka.

Niezależnie od zmiany identyfikatora w trakcie kwartału w sprawozdaniu sprzedażowym należy wskazać dane funduszu (nazwa, identyfikator krajowy itp.) jakie obowiązywały w momencie wystąpienia raportowanego zdarzenia, czyli nabycia bądź zbycia przez klienta danych tytułów uczestnictwa. 

Należy zatem wskazać w osobnym wierszu tabeli zdarzenia (nabycia/zbycia) dla poszczególnych funduszy przed połączeniem (z wykazaniem identyfikatora i innych danych funduszu przed połączeniem) oraz w osobnym wierszu dane o zdarzeniach, które wystąpiły w odniesieniu do funduszu, który powstał po połączeniu (ze wskazaniem nowego identyfikatora KNF). Ponadto wskazane jest, aby informacja o  połączeniu danych funduszy została wskazana w kolumnie „dodatkowe objaśnienia”.

Jeżeli tylko jeden ze współwłaścicieli złożył zlecenie nabycia/zbycia, to należy wykazać jednego klienta.

Nie. Podmiot sprawozdający wykazuje jedynie nabycia/zbycia w wyniku zleceń, które zostały przez niego przyjęte od klienta (nabycia/zbycia za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego).

W tabeli 5a nie wykazuje się faktu skorzystania z danej usługi przez klienta, ale fakt zawarcia z klientem umowy o świadczenie takiej usługi, niezależnie czy w danym kwartale taka usługa była faktycznie świadczona. Jeżeli umowa ramowa zobowiązuje dom maklerski do świadczenia kilku usług maklerskich na rzecz klienta, to należy wykazać każdą z tych usług jako osobną umowę, niezależnie od tego czy klient korzystał z którejkolwiek z tych usług. 

Jeżeli podmiot sprawozdający nie jest stroną zawartej umowy o świadczenie usługi maklerskiej, a jego rola polega jedynie na pozyskaniu klienta i doprowadzeniu do zawarcia umowy, to takiej umowy nie należy wykazywać.

Nie. Tabela 5a odnosi się jedynie do umów o świadczenie usług maklerskich, o których mowa w art. 69 ustawy o obrocie.

Należy wykazywać wszystkie umowy bez względu na ich formę.

W kolumnach 1-3 należy wykazać liczbę wszystkich klientów podmiotu sprawozdającego, czyli tych którzy posiadali z podmiotem sprawozdającym umowy o świadczenie usług maklerskich na koniec okresu, niezależnie od usługi, i niezależnie czy klienci ci byli w danym kwartale aktywni. Natomiast w kolumnach 11-13 należy wykazać jedynie klientów aktywnych zgodnie z definicją klienta aktywnego zawartą w instrukcji.

Tak. Pojęcie klienta aktywnego odnosi się jedynie do klienta, który w okresie sprawozdawczym za pośrednictwem podmiotu sprawozdającego dokonał:

a) w przypadku instrumentów niebędących instrumentami pochodnymi – nabycia lub zbycia tych instrumentów,

b) w przypadku instrumentów pochodnych – otwarcia lub zamknięcia pozycji w tych instrumentach, także jeśli dochodzi do zamknięcia jedynie części pozycji.

Należy wskazać wszystkie prowadzone rachunki według stanu na koniec kwartału. Liczba ta powinna zatem odzwierciedlać zarówno fakt otwarcia jak i zamknięcia rachunków w danym kwartale. Zatem do liczby rachunków prowadzonych na koniec poprzedniego kwartału należałoby dodać wszystkie nowe rachunki otwarte w danym kwartale oraz odjąć wszystkie rachunki zamknięte w danym kwartale.

W takiej sytuacji należy wykazać jeden rachunek w tabeli nr 5c oraz dwóch klientów w tabeli 5b.

W tabeli 5a należy wykazać zawarte umowy o świadczenie danej usługi. Jeżeli aneks do dotychczasowej umowy nie wiąże się z rozpoczęciem świadczenia całkiem nowej usługi maklerskiej, to rozszerzenia dotychczasowej usługi na nowe instrumenty nie należy wykazywać jako nową umowę.

W przypadku podpisania jednej umowy z dwoma klientami należy wykazać jedną umowę w tabeli 5a i dwóch klientów w tabeli 5b. Nie należy dublować liczby umów. 

W szczególnych przypadkach należy dodać odpowiednie wyjaśnienie w kolumnie z „dodatkowymi objaśnieniami”. W opisanym w pytaniu przypadku proponuje się wykazać jedną umowę w kolumnie dla klientów detalicznych i dodatkowo podać informację w kolumnie z „dodatkowymi objaśnieniami”, że jedna umowa wykazana w kolumnie dla klientów detalicznych dotyczy także klienta profesjonalnego. W kolumnie 5b natomiast należy wykazać już jednego klienta detalicznego i jednego profesjonalnego.

Umowy o oferowanie i gwarantowanie emisji nie zostały całkowicie wyłączone z raportowania w tabeli 5a. Nie jest to kategoria umów, która została wyszczególniona w kolumnie 1, wchodzi zatem w zakres wiersza „inne”, który zawiera informacje na temat innych usług, niż wyszczególnione w kolumnie 1. W przypadku wiersza „inne” nie wykazuje się istniejących (podpisanych wcześniej) umów, a jedynie nowe umowy zawarte w danym kwartale. Zatem w przypadku umów o oferowanie pozostaje obowiązek raportowy w zakresie nowych umów w kolumnach 5-7. Przez analogię należy postąpić w przypadku wykazywania liczby klientów w tabeli 5b. Nie należy wykazywać dotychczasowych klientów posiadających obowiązującą umowę o taką usługę w kolumnach 1-3, należy jednak wykazać nowych klientów w danym kwartale w kolumnie 4-6.

W przypadku realizacji funkcji sponsora emisji, tj. świadczenia usługi przechowywania/rejestrowania dla danego emitenta, klientem podmiotu sprawozdającego jest ten emitent. W takim przypadku jako klienta należy wykazać wyłącznie emitenta zgodnie z przypisaną mu kategorią. Nie należy wykazywać jako klientów posiadaczy instrumentów, które przechowywane/rejestrowane są na rachunku sponsora emisji. Ponadto wskazane jest opisanie wystąpienia powyższej sytuacji w kolumnie poświęconej dodatkowym objaśnieniom.

W tym przypadku klientem podmiotu sprawozdającego jest emitent, a nie akcjonariusze, którzy nie są związani z podmiotem sprawozdającym umową o  przechowanie/rejestrowanie instrumentów finansowych. Zatem w tabeli 5b wykazuje się każdego emitenta jako jednego klienta. Natomiast co do rachunków wykazywanych w tabeli 5c, to każdy rejestr odnoszący się do danego instrumentu, który prowadzi podmiot sprawozdający, należy wykazać jako jeden rachunek. W takich przypadkach wskazane jest również umieszczenie informacji o powyższej sytuacji w dodatkowych objaśnieniach.

Jeżeli podmiot sprawozdający prowadzi dla emitenta kilka rejestrów sponsora emisji, które odnoszą się do kilku różnych instrumentów wyemitowanych przez tego emitenta, to każdy rejestr należy wykazać jako osobny rachunek. W takim przypadku należy wykazać emitenta jako jednego klienta (tabela 5a) oraz każdy rejestr (dla każdego instrumentu) jako jeden rachunek (tabela 5c).

Przykładowo, podmiot sprawozdający prowadzi dla danego emitenta rejestry dla kilku serii instrumentów tego emitenta. Rejestr dla każdej serii należy wykazać jako osobny rachunek.

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych będące organem każdego z funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez to TFI, reprezentuje fundusze inwestycyjne w relacjach z innymi podmiotami. Jednakże stroną zawartej umowy jest sam fundusz inwestycyjny, a nie TFI reprezentujące ten fundusz. Należy zatem wykazywać każdą umowę z funduszem jako odrębną umowę.

Zgodnie z instrukcją do sprawozdania w celu przedstawienia danych w tabeli nr 5a w kolumnach 11–13 należy wykazać, czy w ramach świadczenia usług na podstawie umów dotyczących zarządzania portfelami lub doradztwa inwestycyjnego podmiot sprawozdający wziął pod uwagę czynniki zrównoważonego rozwoju lub ryzyka dla zrównoważonego rozwoju, w tym ocenę inwestycji jako zrównoważonej. 

Jeżeli klient przy zawarciu umowy określił, że posiada preferencje w zakresie zrównoważonego rozwoju i podmiot sprawozdający powinien wziąć takie czynniki pod uwagę rekomendując daną inwestycję w ramach doradztwa inwestycyjnego lub podejmując decyzje o składzie portfela zarządzanego dla klienta, to należy takie umowy wykazać w kolumnach 11-13.

W przypadkach, gdy wynagrodzenie jest naliczane i wypłacane raz w roku, a czynności w związku z zawartą umową są prowadzone w każdym kwartale danego roku, to należy w każdym kwartale wskazać proporcjonalne wynagrodzenie. Nie należy wykazywać całego wynagrodzenia wielokrotnie w każdym kolejnym kwartale. Ponadto wskazane jest zawarcie odpowiedniej informacji z wyjaśnieniem w kolumnie z dodatkowymi objaśnieniami.

W dotychczasowym sprawozdaniu sprzedażowym należało wykazać określone dane (wolumen, wartość, liczba klientów ) zbiorczo dla wszystkich produktów energetycznych. W nowym sprawozdaniu sprzedażowym należy wykazać określone dane (wartość nabytych i zbytych produktów, oraz liczbę klientów która dokonała nabycia i zbycia) dla każdego produktu energetycznego (np. każdego kontraktu) w osobnym wierszu tabeli, czyli w jednym wierszu tabeli należy zawrzeć dane o nabyciach i zbyciach wynikających ze wszystkich transakcji na danym produkcie energetycznym.